অনুভৱ-অনুমান
৫ ফেব্ৰুৱাৰীৰ দিনা হুকুম পত্ৰ হাতত লোৱাৰ দিনৰ পৰাই আমি প্ৰতিজনে য'তে-ত'তে প্ৰতিক্ষণে আমাৰ প্ৰতি চৰকাৰৰ চৰম প্ৰতাৰণা/প্ৰবঞ্চনাৰ কথা যুক্তিৰে কৈ আহিছোঁ । অনাগত দিনতো কৈ থাকিম । কিন্তু শুনিছে বা শুনিব কোনে ? শুনিও যদি প্ৰতিক্ৰিয়াই নহয়, কি লাভ ? প্ৰতিক্ৰিয়া বা উত্তৰ দিয়া সকলে যদি আমাৰ প্ৰতি সহানুভূতি প্ৰকাশ কৰিলেও আমাৰ পক্ষত একো সহায় কৰিব নোৱাৰাৰ কথা কয়, কি কৰা যায় ।। ইত্যাদি ইত্যাদি ।
আমাৰ যুক্তিসমুহ উপস্থাপন কৰি যথোচিত উত্তৰ আশা কৰিব পৰা এক অন্যতম দ্বাৰ হ'ল ন্যায়ালয় । ন্যায় বিচাৰি যদি আদালতৰ কাষ চপা হয়,আমি যথোচিত ন্যায়ৰ বাবে আদালতৰ ৰায় পাম, নিশ্চিতভাৱে । অৱশ্যে ইয়াৰ বাবে কিমান মাহ/বছৰ অপেক্ষা কৰিব লাগিব তাৰ কোনো নিশ্চয়তা নাই । কাৰণ কিছুমান প্ৰশ্নৰ উত্তৰ বিচাৰি আদালতে যদি চৰকাৰ/বিভাগলৈ পত্ৰ প্ৰেৰণ কৰে, লগে লগে চৰকাৰে প্ৰক্ৰিয়াটো দীঘলীয়া বা জটিল কৰাৰ দিশে প্ৰভাৱান্বিত কৰাৰ আশংকাও নথকা নহয় । শেষত হিতে বিপৰীত হোৱাৰ সম্ভাৱনাও প্ৰবল ।
গতিকে বৰ্তমান সময়ত আমাৰ একমাত্ৰ ত্ৰাণকৰ্তা গৰাকীও সেই একেজন । হয়, মূখ্যমন্ত্ৰীৰ ইচ্ছা আৰু নিৰ্দেশ অবিহনে এটি শব্দ লিখাৰ অৱকাশ নাই কোনো বিষয়াৰ । আয়ুক্ত, সঞ্চালক বাদেই শিক্ষামন্ত্ৰীগৰাকীও আমাৰ ক্ষেত্ৰত অসহায় বুলি প্ৰায় নিশ্চিত । এনে পৰিপ্ৰেক্ষিতত্ উপায় কি আছে ? মূখ্যমন্ত্ৰীগৰাকীক লগ কৰি কথাবোৰ কলেই কামবোৰ হৈ যাব বুলি ভাৱিব পাৰিনে । কাৰণ আমাৰ গোটেই প্ৰক্ৰিয়াটোয়েই একপ্ৰকাৰে তলা মাৰি হাতত চাবি ৰাখি থৈছে তেওঁ নিজে যাতে কোনেও কোনো ফাইল মেলিব নোৱাৰে ? ২০১৭ৰ আইনৰ বাদে কোনো স্থিতিয়েই গ্ৰহণ কৰিবলৈ অনুমতি নাই বুলি পাকে প্ৰকাৰে অনুমান কৰিব পাৰি । এতিয়া সেই একেগৰাকীয়ে, আমাৰ সংস্থাৰ অনুৰোধমৰ্মে পদক্ষেপ লব বুলি আশা কৰিব পাৰিনে ? মই নাভাৱো । বৰঞ্চ আইনমতে হব আৰু নিয়ামানুসৰি আগুৱাই যাবলৈ কৈ, ৫ বছৰৰ ঠাইত তিনিবছৰতে যাতে সম্পুৰ্ণ প্ৰক্ৰিয়া শেষ কৰিব পাৰি তাৰ বাবে ব্যৱস্থা লোৱাৰ/প্ৰয়াস কৰাৰ আশ্বাস দিব পাৰে । বা অন্য যিয়েই কওক, তেখেতৰ দৃষ্টিত আমাৰ মান-স্থান কিমান আৰু ক'ত সেয়া তেখেতৰ পূৰ্বৰ ক্ৰিয়াকলাপত প্ৰকাশ পাইছে । আমি কেৱল নিৰ্বাচন সৃষ্ট কৰ্মচাৰী, মানৱীয় আধাৰৰ অনুকম্পাত ।
সংস্থাৰ বাবে বৰ জটিল আছে প্ৰত্যাহ্বান । এগৰাকী অতি দক্ষ, চতুৰ, কৌশলী আৰু কুটনৈতিক(Diplomatic) ৰাজনীতিবিদৰ হাতত আছে আমাৰ গোটেই বিষয়সমুহৰ উত্তৰ আৰু নিদান । কি দৰে, কোন পথে আগুৱাই যাব লাগিব বা আগবাঢ়িলে সফলতা আশা কৰিব পাৰি তাৰ বাবে অত্যন্ত গভীৰতাৰে বিবেচনা কৰাৰ প্ৰয়োজন আছে । ৰণকৌশল প্ৰস্তুত কৰি পৰিকল্পিত পথে কাৰ্য্যকলাপ নকৰিলে একো ফলাফল আশা কৰিব নোৱাৰি ।
তথাপি, বাদ পৰা/অৱসৰপ্ৰাপ্ত শিক্ষকসকলেও অগ্ৰণী ভূমিকাত থাকিব লাগিব, বহুধাবিভক্তবোৰ একত্ৰিত হৈ, ঐক্যবদ্ধতাৰে একমতে ৰণত নামিব পাৰিলে শীঘ্ৰেই ঈপ্সিত ফলৰ আশা আছে । অন্যথা সময়ৰ সোঁতত বিলীন হৈ কেৱল সপোনৰ দৰে ৰৈ যাব স্মৃতিবোৰ, নিতৌ সৰিব একোটাকৈ তৰা । কোনেনো গণে, কোনেনো কব আকাশত তৰা কমিছে বুলি ।
